Αντικείμενο του μαθήματος είναι η ανάλυση της έννοια και των μορφών των δημοσίων συμβάσεων. Εξετάζεται το νομικό καθεστώς των δημοσίων συμβάσεων και ειδικότερα με βάση τις ρυθμίσεις των Οδηγιών 2004/18/ΕΚ και 2004/17/ΕΚ Γίνεται αναλυτική αναφορά στους κανόνες ερμηνείας του δικαίου των δημοσίων συμβάσεων τις γενικές αρχές που τις διέπουν καθώς και στις διαδικασίες ανάθεσης των δημοσίων συμβάσεων, την διαδικασία επιλογής του αναδόχου την διαδικασία ελέγχου και αξιολόγησης των προσφορών και γενικά σε όλα τα στάδια που μεσολαβούν μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανάθεσης της σύμβασης. Παρουσιάζεται και αναλύεται το καθεστώς που διέπει την εκτέλεση των δημοσίων συμβάσεων. Το μάθημα ακόμη αναφέρεται στην δικαστική προστασία (προσωρινή, οριστική) τόσο κατά το προσυμβατικό στάδιο όσο και κατά το στάδιο της εκτέλεσης της σύμβασης

Το μάθημα «Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο (IΙ)» επιχειρεί να εισάγει τους φοιτητές σε ειδικότερα ζητήματα του κλάδου. Η ύλη του μαθήματος περιλαμβάνει την συζήτηση των παρακάτω θεμάτων:

• Το φυσικό πρόσωπο
• Το νομικό πρόσωπο
• Ο τύπος της δικαιοπραξίας
• Ο Γάμος
• Το διαζύγιο
• Νομιμοποίηση-Υιοθεσία
• Συμβάσεις
• Αδικοπραξίες
• Εμπράγματες σχέσεις
• Κληρονομικές σχέσεις
• Δικονομικό Διεθνές Δίκαιο
• Δίκαιο Κατάστασης Αλλοδαπών

 

Στο μάθημα αυτό σε συνέχεια του Ειδικού Ενοχικού Δικαίου Ι εξετάζονται οι επώνυμες δικαιοπρακτικές, κυρίως συμβατικές σχέσεις που απασχολούν όλο το περιουσιακό φαινόμενο. Στην πραγματικότητα εξετάζονται σε βάθος εκείνα τα συμβατικά μορφώματα που θα απασχολήσουν με βεβαιότητα και σε μεγάλη έκταση τους φοιτητές σε όλη την επαγγελματική δράση τους.

Εισαγωγή στο Πτωχευτικό Δίκαιο, αναγκαιότητα του θεσμού της πτώχευσης, διάκριση μεταξύ κλασικού και μοντέρνου πτωχευτικού δικαίου, οι πηγές του ελληνικού δικαίου και αυτών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Διεθνές Πτωχευτικό Δίκαιο και αρχές που το διέπουν (αρχή ενότητας – πολλαπλότητας, αρχή εδαφικότητας – καθολικότητας). Προσπάθειες ενοποίησης του Πτωχευτικού Δικαίου. Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση περί πτωχεύσεως του Συμβουλίου της Ευρώπης (Κωνσταντινούπολη, 5 Ιουνίου 1990) – Ο κανονισμός 1346/2000 των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Η Ιδέα της δευτερεύουσας πτώχευσης. Υιοθέτηση του «Πρότυπου νόμου» της Uncitral από την ελληνική έννομη τάξη (ν.3858/2010). 80 Ελληνικό κλασικό δίκαιο της πτώχευσης. Ουσιαστικές προϋποθέσεις κήρυξης της πτώχευσης (πτωχευτική ικανότητα – παύση πληρωμών). Τυπική προϋπόθεση (δικαστική απόφαση). Καταχρηστική υποβολή αίτησης για κήρυξη της πτώχευσης. Συνέπειες της πτώχευσης:

1.Ως προς τον οφειλέτη (προσωπικής φύσης – περιουσιακής φύσης – δικονομικής φύσης).

2.Ως προς τους πτωχευτικούς πιστωτές (κατηγορίες πιστωτών, συνέπειες ως προς την κάθε κατηγορία).

3.Ως προς τη σύζυγο του οφειλέτη.

4.Ως προς τους συνοφειλέτες του πτωχεύσαντος.

Πτωχευτικοί Θεσμοί: πτωχευτική διεκδίκηση, πτωχευτική ανάκληση, τύχη εκκρεμών αμφοτεροβαρών συμβάσεων.

Διαδικασία της πτώχευσης: όργανα (πτωχευτικό δικαστήριο, εισηγητής δικαστής, σύνδικος, συνέλευση των πιστωτών) διαπίστωση, διασφάλιση και διοίκηση της πτωχευτικής περιουσίας, διαπίστωση του παθητικού.

Περάτωση της πτώχευσης: Αναδιοργάνωση της επιχείρησης – ένωση των πιστωτών με έμφαση των πώληση της επιχείρησης ως σύνολο. Πτωχευτική αποκατάσταση. Η προπτωχευτική διαδικασία της εξυγίανσης, όπως διαμορφώθηκε από τους ν. 4013/2011 και ν. 4072/2012. Η διδασκαλία του πτωχευτικού δικαίου περιλαμβάνει επιπλέον την εισήγηση πρακτικών θεμάτων και τη συστηματική ανάλυση της πλούσιας νομολογίας επάνω σε καίρια ζητήματα της πτώχευσης.

Το αστικό δικονομικό δίκαιο ΙΙΙ (Ζ’ εξάμηνο) περιλαμβάνει την διδασκαλία των ένδικων μέσων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Σκοπός της διδασκαλίας είναι η κατανόηση της φιλοσοφίας που διέπει τις αντίστοιχες δίκες, κάτι που ενισχύεται με την ταυτόχρονη συγκριτική αναφορά στην διδαχθείσα ήδη πρωτοβάθμια δίκη. Κατ’ αρχάς, αναλύονται τα ειδικότερα ζητήματα του γενικού μέρους (άρθ. 495 -500 ΚΠολΔ). Στη συνέχεια, δίδεται ιδιαίτερη έμφαση στην διδασκαλία της έφεσης (511-537 ΚΠολΔ) και της αναίρεσης (552-582 ΚΠολΔ), λόγω της ευρείας δικαστηριακής τους εφαρμογής, της πλούσιας νομολογιακής και θεωρητικής τους επεξεργασίας και του πλήθους δογματικών ζητημάτων που γεννώνται. Επίσης, αρκετές παραδόσεις αφιερώνονται στην ανακοπή ερημοδικίας (501-510 ΚΠολΔ), σε ειδικότερα κρίσιμα σχετικά ζητήματα όπως η ερήμην δίκη, η πραγματική και πλασματική ερημοδικία κλπ., ενώ εκτενής αναφορά γίνεται και στην αναψηλάφηση (538-551 ΚΠολΔ) και στα δογματικά ζητήματα που γεννώνται σε σχέση με την λεπτή ισορροπία μεταξύ του ένδικου αυτού μέσου και της εξαιρετικής κάμψης του δεδικασμένου. Η διδασκαλία συμπληρώνεται με την επίλυση πρακτικών ασκήσεων.