Στην αρχαία Ελλάδα της κλασικής εποχής, η κάθε πόλις ήταν μια αυτόνομη και ανεξάρτητη κρατική οντότητα, με το δικό της δικαιικό σύστημα. Το μάθημα επικεντρώνει στη νομοθεσία της κλασικής Αθήνας, για την οποία οι πληροφορίες από τους δικανικούς λόγους, από ιστορικούς και φιλοσόφους, καθώς και από επιγραφικές πηγές, είναι άφθονες. Αφού περιγράψει το πολιτειακό πλαίσιο, την εξέλιξη και τα όργανα του δημοκρατικού πολιτεύματος, το μάθημα εστιάζει στους θεσμούς του δικαίου της κλασικής Αθήνας. Ειδικότερα, εξετάζονται οι διακρίσεις της προσωπικής κατάστασης σε ελεύθερους, πολίτες, ξένους, μετοίκους και δούλους, η ιδιάζουσα θέση των γυναικών, οι θεμελιώδεις αρχές που διέπουν τις έννομες σχέσεις και την απονομή της δικαιοσύνης, τα δικαστήρια και οι κανόνες λειτουργίας τους, η ποινική νομοθεσία (διακρίσεις των αδικημάτων, ποινές,
ποινικά δικαστήρια), το οικογενειακό δίκαιο (γάμος, περιουσιακές σχέσεις των συζύγων, σχέσεις γονέων και τέκνων, υιοθεσία), το κληρονομικό δίκαιο (διαδοχή εξ αδιαθέτου και με διαθήκη, επαγωγή της κληρονομίας, επίκληρος κόρη) και οι διατάξεις σχετικά με την περιουσία (διακρίσεις της περιουσίας, εμπράγματα δικαιώματα, κυριότητα, εμπράγματη ασφάλεια).