Το αστικό δικονομικό δίκαιο ΙΙΙ (Ζ’ εξάμηνο) περιλαμβάνει την διδασκαλία των ένδικων μέσων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Σκοπός της διδασκαλίας είναι η κατανόηση της φιλοσοφίας που διέπει τις αντίστοιχες δίκες, κάτι που ενισχύεται με την ταυτόχρονη συγκριτική αναφορά στην διδαχθείσα ήδη πρωτοβάθμια δίκη. Κατ’ αρχάς, αναλύονται τα ειδικότερα ζητήματα του γενικού μέρους (άρθ. 495 -500 ΚΠολΔ). Στη συνέχεια, δίδεται ιδιαίτερη έμφαση στην διδασκαλία της έφεσης (511-537 ΚΠολΔ) και της αναίρεσης (552-582 ΚΠολΔ), λόγω της ευρείας δικαστηριακής τους εφαρμογής, της πλούσιας νομολογιακής και θεωρητικής τους επεξεργασίας και του πλήθους δογματικών ζητημάτων που γεννώνται. Επίσης, αρκετές παραδόσεις αφιερώνονται στην ανακοπή ερημοδικίας (501-510 ΚΠολΔ), σε ειδικότερα κρίσιμα σχετικά ζητήματα όπως η ερήμην δίκη, η πραγματική και πλασματική ερημοδικία κλπ., ενώ εκτενής αναφορά γίνεται και στην αναψηλάφηση (538-551 ΚΠολΔ) και στα δογματικά ζητήματα που γεννώνται σε σχέση με την λεπτή ισορροπία μεταξύ του ένδικου αυτού μέσου και της εξαιρετικής κάμψης του δεδικασμένου. Η διδασκαλία συμπληρώνεται με την επίλυση πρακτικών ασκήσεων.